രാവിലെ പത്രം വായിക്കുകയായിരുന്ന കോയാക്ക ആ വാര്‍ത്ത കണ്ട പാടെ പത്രം ചുരുട്ടി മടക്കി ത്വക്കില്‍ തിരുകി വെച്ച് ഭാര്യ കദീസുമ്മയെ വിളിച്ചു അലറീ.... എടീ ഇബിലീസേ ആ തോര്‍ത്ത്‌മുണ്ട് ഇങ്ങേടുക്കടീ.. ഇക്ക് ഞമ്മടെ ഉസ്താദിനെ ഒന്ന് പോയി കാണണം…..തോര്തുമുണ്ടുമായി ഓടി വന്ന കദീസുമ്മ ചോദിച്ചു..എന്താ മനുഷ്യനെ ഇങ്ങള് ഈ രാവിലെ തന്നെ  കിടന്നു അലറണത്..

കോയാക്ക പറഞ്ഞു..ഇടീ ഇജ്ജ് ഈ പത്രം ബായിച്ചോ? അല്ല ഇജ്ജ് ജനിച്ചിട്ട് പത്രം ബായിച്ചിട്ടുണ്ടോ?

 കദീസുമ്മയും വിട്ടു കൊടുത്തില്ല..ഞാന്‍ ഈ രാവിലെ തന്നെ പത്രം ബായിക്കാന്‍ നിന്നാല്‍ ഇങ്ങള്‍ക്ക് ചായേം കടീം ഉണ്ടാക്കാന്‍ വേറെ ആളൊന്നും ഇല്ലല്ലോ ഇബിടെ..ഇങ്ങള് പുന്നാരം പറയാതെ കാര്യം പറയിന്‍ മനുഷ്യനെ..

.കോയാക്ക പറഞ്ഞു.....എടീ ഹമുക്കെ ഈ പത്രത്തില്‍ ഒരു ബാര്‍ത്തയുണ്ട് കാണാതെ പോയ ഒരു ബിമാനം എവിടെയാണ് ഉള്ളതെന്ന് പറഞ്ഞു കൊടുത്താല്‍ അമ്പതു കോടിയാണ് സമ്മാനം ...ഞമ്മടെ ഉസ്താദ് ഭയങ്കരനല്ലേ ചുട്ട കോഴിനെ പറപിച്ച മുപ്പെര്‍ക്ക് ഇതൊക്കെ നിസ്സാരമാകുമടീ...ബിമാനം മുപ്പെര്‍ക്ക് കണ്ടത്താന്‍ പറ്റിയാല്‍ ഇരുപത്തഞ്ചു കോടി മുപ്പെര്‍ക്കും ഇരുപത്തഞ്ചു കോടി ഞമ്മക്കും...ഇജ്ജ് ഒരു മുഴുത്ത കോയിനെ അറുത്തു കോയി കറീം പത്തിരീം ഇണ്ടാക്...ഞമ്മള് ഉസ്താദിനെ കൂട്ടി ബെരാം...ഇതും പറഞ്ഞു കോയാക്ക ഉസ്താതിന്റെയ് വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു...ബിമാനം പോയാലും ഞമ്മക്കാ കേട് എന്ന് പിറ് പിറുത്തു കൊണ്ട് കദീസുമ്മ വീടിന്റെ അകതോട്ടും

                              പതിവില്ലാതെ അതി രാവിലെ തന്നെ ചുരുട്ടി പിടിച്ച പത്രവുമായി വരുന്ന കൊയാക്കാനെ കണ്ടു ഉസ്താദ്‌ ചോദിച്ചു ..

എന്താ കോയ ഇജ്ജ് ഈ അതി രാവിലെ ഈ ബയിക്ക്...

തോര്‍ത്ത്‌മുണ്ട് കൊണ്ട് ഇരിപിടം തുടച്ചു കോയാക്ക പറഞ്ഞു..

ഇങ്ങള് ഈ പത്രം ഒന്നും ബായിക്കാരില്ലേ? ഇങ്ങട്ടു നോക്കിന്‍...എന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ചുരുട്ടിയ പത്രം നിവര്‍ത്തി കോയാക്ക ആ വാര്‍ത്ത ഉറക്കെ വായിച്ചു...

കാണാതായ മലേഷ്യന്‍ ബിമാനം കണ്ടു പിടിച്ചു കൊടുക്കുന്നവര്‍ക്ക് മലേഷ്യന്‍ സര്‍ക്കാര്‍ അമ്പതു കോടി രൂപ പ്രതിഫലം നല്‍കും എന്ന്...ഇങ്ങള് ഔലിയാക്കന്‍മാരെ വിളിച്ചു ഒന്ന് ചോദിക്കിന്‍ ആ ബിമാനം എവിടെയാനന്നു...ഉറപ്പായിട്ടും ഇങ്ങള്‍ക്ക് പറഞ്ഞു തരും..ഒന്നും രണ്ടും അല്ല

അമ്പതു കോടിയാ അമ്പതു കോടി...

കൊയക്കാടെ മുഖത്തേക്ക് തുറിച്ചു നോക്കി കൊണ്ട് ഉസ്താദ്‌ പറഞ്ഞു...ഇങ്ങള് രാവിലെ തന്നേയ് മനുഷ്യനെ മക്കാറാക്കാന്‍ വന്നതാണോ?

ഇങ്ങള് എവിടത്തെ കോയയാ...അങ്ങനെ ബെല്ല കഴിവും ഉണ്ടായിരുന്നേല്‍ ഞമ്മള്‍ ഇന്ത്യന്‍ പ്രധാന മന്ത്രി ആകുലേ?...ഞമ്മള് വെല്ല ചെറിയ ഊത്തോക്കെ നടത്തി ജീവിച്ചു പൊക്കോട്ടെ...ഇങ്ങള് ഞമ്മടെ കഞ്ഞീല്‍ പൂയ് വാരി ഇടല്ലേ കോയാ.....

കോയാക്ക നിരാശയോടെ ഉസ്താദിനോട് ചോദിച്ചു...അപ്പോള്‍ ഇങ്ങളെ കൊണ്ട് ഈ ബിമാനം കണ്ടത്താന്‍ പറ്റുലാലേ?

ഉസ്താദ്‌ പറഞ്ഞു...ബിമാനം പോയിട്ട് ഒരു സൂജി പോയത് കണ്ടത്താന്‍ ഞമ്മളെ കൊണ്ട് പറ്റൂല്ല..ഇനി അങ്ങനെ പറ്റുന്ന ആരും ഈ ദുനിയാവില്‍ ഉണ്ടന്ന് ഞമ്മക്ക് തോന്നുന്നും ഇല്ല.. കണ്ണും പൂട്ടി പറയണത് ചിലതൊക്കെ ഭാഗ്യം കൊണ്ട് നടക്കുന്നു അങ്ങനെ ജീവിച്ചു പോകുന്നു ഞമ്മളെ പോലുള്ളവര്‍ മനസ്സിലായോ അനക്ക് കോയാ...

ഇവരുടെ സംസാരം കണ്ടു കൊണ്ട് റോഡിലൂടെ പോയിരുന്ന ജോതിഷ പണ്ഡിതന്‍ പണിക്കര്‍ അങ്ങോട്ട് കയറി ചെന്ന് ചോദിച്ചു..എന്താ രണ്ട്‌ പേരും കൂടി ഒരു ചര്‍ച്ച ഈ രാവിലെ തന്നേ..നുമ്മക്കും പങ്കു ചേരാമോ?

കോയാക്ക പറഞ്ഞു...ഇങ്ങളെ കണ്ടത് നന്നായി പണിക്കരേ..ഇങ്ങളെ കൊണ്ട് കബിടി നിരത്തിയോ മഷി നോക്കിയോ കണ്ടു പിടിക്കാന്‍ പറ്റുമോ ആ കാണാതായ ബിമാനം? അമ്പതു കോടിയാ കിട്ടുക പറഞ്ഞു കൊടുത്താല്‍..

പൊട്ടി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പണിക്കര്‍ പറഞ്ഞു ...എന്റെ കോയാക്ക നിങ്ങള്‍ക്ക് ഇപ്പോഴും നേരം വെളുത്തിട്ടില്ലേ? അങ്ങനെ കവിടി നിരത്തി പറയാന്‍ എനിക്ക് അറിയുമായിരുന്നങ്കില്‍ കേരള സംസ്ഥാനം ആഴ്ചയില്‍ നല്‍കുന്ന കാരുണ്യ ലോട്ടറിയുടെ ഒരു കോടി എല്ലാ ആഴ്ചയും എനിക്ക് കിട്ടിയേനെ...ഇതൊക്കെ ജീവിക്കാനുള്ള ഒരു മാര്‍ഗം..കവിടി നിരത്തി പറയുന്നത് ചിലത് ഭാഗ്യം കൊണ്ട് നടക്കും..കാര്യം സാധിച്ചവര്‍ അത് പത്തു പേരോട് പറയും അങ്ങനെ ആ പത്തു പേര്‍ എന്റെടുക്കല്‍ വരും.. കാര്യം സാധിക്കാത്തവര്‍ മിണ്ടാതെ ഇരിക്കും അത്ര തന്നെ...നിരാശയോടെ കോയാക്ക പണിക്കരോടും ഉസ്താതിനോടും ചോദിച്ചു....അല്ല ഇനി നമ്മുടെ പള്ളീലച്ചനു കഴിയുമോ മുപേര്‍ക്ക് അവരുടെ വിശുദ്ധന്‍മാരെറ്റ് നല്ല ബന്തം ആണല്ലോ...         

മറുപടിയായി ഉറക്കെ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് രണ്ടു പേരും കൂടി പറഞ്ഞു....

റോമിലെ വെല്യ അച്ഛന് ആ വിമാനം എവിടെയാനന്നു പറയാന്‍ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല പിന്നല്ലേ ഈ കുഞ്ഞേ അച്ഛന്...കോയ പോയി ഞങ്ങളെ പോലെ വല്ല പണിം എടുത്ത് ജീവിക്കാന്‍ നോക്ക് അല്ലാ പിന്നെ...

നിരാശയോടെ തിരിഞ്ഞു നടക്കുമ്പോള്‍ കോയാക്ക ഓര്‍ത്തു എന്നാലും ആ ബിമാനം എവിടെ പോയ്‌...